Keçən yazıda mən “Xəstələr həkimlə necə danışmalıdır?” – mövzusuna toxundum. Bu yazının mövzusu isə “Həkim xəstə ilə necə danışmalıdır və hansı suallar verməlidir ki, nə etməlidir ki, xəstə qəbuldan məmnun olsun?” Yəni ki, bütün suallara cavab tapsın.
Bəzi tip xəstələr var ki, həkimə gəlməmişdən qabaq bütün şikayətləri nədir, hansı suallar vermək istəyirsə, bunların hamısını qeyd edir və bu əslində yaxşı bir şeydir. Çünki, qəbul bitəndən sonra nə xəstənin sualları qalmır, nə də ki həkimin, belə deyim, qaranlıq bir sualları qalmır ağlında.
Bəzi xəstələrdə suallar yaranır ki, “Radikal müalicə” nədir?, “Palliativ müalicə” nədir? Çünki, onkologiyada həkimlər arasında bu terminlərdən çox istifadə olunur.
Qonşudan, qohumdan – kimdənsə eşidirsiniz ki, məsəlçün, “Xəstəni bu gün əməliyyat elədilər. Xəstə sabahısı gün, ya xəstəxanadan çıxan günü rəhmətə getdi”.
Tutaq ki, xəstə bir əməliyyata hazırlaşır. Lap götürsək, çox ciddi böyrək daşı olsun, mərcanvari daş kimi, tutaq ki, ya hansısa bir onkoloji əməliyyat olsun. Burada bir az xəstəxanaların üstünlüyündən danışmaq istərdim.
Çünki bəzi hallarda xəstələrdən sual gəlir, əsasən də hamilə qadınlardan ki, “Mənim sidiyimdə filan maddə var…” “Mənim sidiyimdə məsəl üçün, hansısa göstərici yüksəkdir…”
